เมย์ยัยนักสืบจอมเหม่อ

ข้อมูลเบื้องต้น

เธอว่างจ๊ะ...นายนั่นต้องยอมแพ้ฉันแน่ๆ เชื่อสิ

เนื้อเรื่อง

(เมย์ที่รัก มันไม่สายเกินไปหรอกนะถ้าเธอจะเปลี่นใจตอนนี้ สละสิทธิ์ซะ)
เสียงตามสายเตือนด้วยความหวังดี แต่เมย์กลับส่ายหน้าปฎิเสษ มันแย่นะที่จะให้เธอถอนตัวตอนนี้ ไม่มีทางเด็ดขาด ขืนถอนตัวต้องโดนนายนั่นหัวเราะเยาะเอาน่ะสิ
"ขอบใจ เพื่อนที่เป็นห่วง แต่ฉันไม่มีทางยอมถอนตัวเด็ดขาด แค่นี้นะ หมอนั่นมาแล้ว"
หญิงสาวรีบวางสาย แล้วหันไปยิ้มให้ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังเดินตรงมา 
"นึกว่าจะกลัวจนไม่กล้ามาแล้วซะอีก"
"ฉันไช่คนแบบนั้นนายก็รู้"
"ดี ถ้างั้นเราก็ไปกันเถอะ"
เสรีว่า แล้วเดินนำสาวตัวเล้กไปอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กต้องเปลี่ยนจากเดินเร็วเป็นวิ่ง
เป็นครั้งแรกที่เธอจะไดด้ออกภาคสนามกับเสรี ผู้ชายที่แสนจะหลงตัวเองและไม่เคยเห็นใครในสายตา
"มันคงจะดีนะถ้าฉันขายาวแบบนาย"
และในที่สุดเมย์ก็หมดความอดทนที่จะก้าวให้ทันชายหนุ่ม
"แต่ผมว่าผมเดินช้าแล้วนะ"
"งั้นนายก็เดินให้ช้ากว่านั้นอีกนิดซิ"
"แล้วทำไมเธอไม่เดินให้เร็วกว่านี้อีกนิดล่ะ"
การทุ้มเถียงที่ไม่มีใครยอมใครดังขึ้นอีกพักหนึ่งจนมาถึงจุดแตกหัก
"งั้นเธอก็ไม่ต้องไป"
"นายนั่นแหละ"
เสรีเงียบเสียงลง ทำท่าพินิจพิเคราะห์ก่อนทำในสิ่งที่เมย์คาดไม่ถึง
"นายทำอะไรน่ะ"
หญิงสาวร้องอย่างตกใจ แต่ตัวการกลับยิ้มแล้วพูดอย่างเก๋สุดๆ
"จับมือคุณแล้วเดินไปด้วยกันไงล่ะ"
"แต่ฉัน..."
พูดได้เท่านั้นร่างสูก็พาเธอเดินลิ่วหายไปในความมืด....เขารู้ว่างานที่จะไปทำด้วยกันต้องใช้ความสามัคคีของสองคนและวิธีนี้ก็ดูไม่เลวใช่มัยล่ะ